Jaloerse katers en wraakzuchtige poezen

Ik heb het er in mijn vorige blogs weleens over gehad; emoties bij katten. Er is al veel over geschreven en er zijn talloze onderzoeken naar gedaan maar tot op de dag van vandaag is er nog steeds geen wetenschappelijk bewijs dat katten in het bezit zijn van emoties zoals jaloezie of schaamte. En toch denkt nog steeds menig kattenbezitter écht zeker te weten dat zijn of haar poezenbeest wel degelijk jaloers is! Want hallo, wie kent zijn eigen kat nu het beste?  ‘En dan nog niet eens te spreken over die haatdragende blik in zijn ogen…..’

En dat brengt me meteen op het volgende punt; kennen we onze huistijgers wel echt zo goed als we denken? We hebben uiteraard alleen ‘het beste’ met ze voor dus als er (gedrags)problemen ontstaan kan het zeker niet aan jou liggen en is het de schuld van de kat! Want die is immers jaloers op de baby, piest in huis om jou te pesten en weet verdomd goed dat ‘ie dat niet mag en is ook nog eens super ondankbaar. Jij koopt een prachtig mooi mandje voor poeslief, lekker fluffy, in de vorm van een kat, pastel roze, en laat dat nou ook nog eens fantastisch bij je interieur matchen. Wat wil een mens kat nog meer! Win-win denk je! Maar niets is minder waar: je kat geeft er helemaal geen drol om. En de makers van het mandje hebben nog wel het design perfect afgestemd.. ja.. op jouw behoefte! Zodat jij het koopt. Omdat wij mensen daar gevoelig voor zijn. Je kat boeit het echt niks hoor hoe dat ding eruit ziet en daarbij; roze fluffy mandjes komen in de natuur ook niet voor….nee, echt niet!

Maar voordat we verder gaan over onze ondankbare poezen eerst nog even een klein stukje theorie. Als we het hebben over de basisemoties, ook wel de primaire emoties genoemd, praten we over angst, woede en vreugde. Die kennen we allemaal en zijn ook redelijk goed te herkennen bij je kat. Als we het hebben over secundaire emoties zoals schuldgevoel, schaamte of jaloezie hebben we het ook over zelfbewuste emoties. Emoties die gerelateerd zijn aan zelfbewustzijn en hoe anderen op ons reageren. Zelfbewustzijn is tot op heden nog steeds niet bekend bij katten. Ik heb nog nooit een kat ontmoet die vond dat ‘ie best mocht wezen, of die wel trots op zichzelf was dat ‘ie het al zo lang uithield met dezelfde eigenaar…

‘Ja maar wanneer ik met de baby op de bank zit komt onze kater erbij en wil hij meteen aandacht, want hij is natuurlijk kei jaloers op de baby.’ Inderdaad, je kat wil aandacht, maar handelt niet uit jaloezie. Dat kent hij niet. Wij mensen (helaas) wel en daarom is het zo makkelijk deze eigenschap dan ook maar aan je kat toe te kennen. Want wij mensen zouden wellicht wel uit jaloezie handelen. Ook zal wellicht het gedrag van je kat veranderen wanneer er een kleine in huis is gekomen, waardoor je eerder aan jaloezie denkt,  maar realiseer je dan ook dat er waarschijnlijk in huis veel veranderd is; net als jijzelf. En voor jou is dat super logisch en heb je er aan kunnen wennen; je kat helaas niet. Die heeft niks meegekregen van het hele proces; er was alleen wel ‘ineens’ een ‘eindproduct’ wat enorm veel geluid produceert (en nee, dat vinden katten ook niet fijn).

Ook de gedachte dat je kat expres voor jouw neus naast de bak gaat piesen om wraak te nemen is een super menselijke gedachte. Nou hoop ik niet wanneer je ruzie met je vent hebt gehad dat ie expres naast de pot piest omdat ie weet dat je net hebt schoongemaakt, maar toch handelen wij mensen weleens uit wraak. Of met het idee iets niet te doen voor een persoon, omdat die dat voor jou ook niet heeft gedaan… Maar wederom, je kat weet niet eens wat wraak nemen is. Hij piest langs de bak omdat ie pijn heeft, de bak niet naar zijn is of deze misschien ineens op een heel onstrategische plek staat (sinds de baby er is) of gewoon kei vies is (omdat hij nu de baby er is weleens een dagje niet uitgeschept wordt). En waarom doet ie het dan ‘in your face’? Gewoon terwijl jij toekijkt? Aandacht! Hij probeert je iets duidelijk te maken, in kattentaal.

‘Ja maar hij weet wel dat ‘ie het niet mag, want als ik dan tegen hem tekeer ga, duikt ie meteen in elkaar en rent ie weg’. Ja gek hé, als er een ‘hooman’ voor je staat, waar een partij lawaai uit komt wat kneiterhard binnenkomt in je gevoelige poezenoren; dan zoek je wel dekking ja! En dan kom je pas terug als de herrie weer over is. En als dat dan vaker gebeurd gaat je kat vanzelf iets leren: kattenbak = veel mensenlawaai! = wegwezen! Dat is de associatie van je huistijger. Dus denk maar niet dat ie zich in een hoekje gaat zitten schamen voor zijn gedrag, want ook dat gaat niet op. Van jouw uit-je-slof-schiet-serenade leert ie helemaal niks. Uiteindelijk wordt niemand hier wijzer van en ontstaat er alleen maar frustratie bij mens en dier.

Maar beeld je eens in dat je je nooit meer schuldig zou voelen over dingen, geen behoefte hebt aan wraak; of dat het niet eens in je op komt. Jezelf niet schaamt voor bepaalde keuzes en daardoor dus ook zo goed als geen zorgen meer maakt over verleden of heden. Hoe veel makkelijker zou jouw dagelijks leven er dan uit zien en hoeveel meer rust zou dat brengen? Hoeveel mooier zou de wereld er misschien wel niet uit zien? Als niemand meer in het bezit was van deze emoties? Hmmm…. Dat lijkt wel bijna op een kattenleven! Hoe relaxed! De eerste kat met een burn-out moet ik ook nog op consult krijgen! Katten worden ook niet voor niks weleens Zenmeesters genoemd. Maar het zijn toch ook enorme stresskippen? Ook dat is waar, maar zijn katten stresskippen van nature, of omdat wij mensen steeds meer de natuur uit de kat proberen te halen? Tsja…

Al met al; een kat is geen mens en een mens is geen kat. Maar omdat we nu weten dat een kat niet verder denkt ‘dan zijn neus lang is’, aan jou de taak als eigenaar om te bedenken waarom hij bepaald gedrag vertoont. En vraag je dan niet af waarom jij dat zou doen, nee! Niet doen Hooman! Vraag jezelf af wat voor je kat een motivatie kan zijn om bepaald gedrag te vertonen, en nee, het draait niet om jou, geloof me! En dat klinkt makkelijker gezegd dan gedaan dus kom je er niet uit, schakel dan een gediplomeerd gedragstherapeut in, want voor elk probleem is een oplossing!

En wat ik mezelf altijd maar al te goed realiseer: ik heb voor mijn katten gekozen, maar zij nooit voor mij….

© 2024 Catitude . Powered by WordPress. Theme by Viva Themes.